Can. Prof. M. di Muccio
IN COMMEMORATIONE
OMNIUM FIDELIUM DEFUNCTORUM
MCMXXIV
POSTRIDIE KALENDAS NOVEMBRES
Jambicus Trimeter
Numquid oblivisci potest mulier infantem suum?
(Is. XLIX, 15)
… in
quo nobis spes beatae resurrectionis effulsit
(Ex
Præf. Defunctorum)
Dulcis piorum quæ Parens
tam fervido,
Jam primo ab ævo, nos
amore amplectitur,
Comes fidelis nos nec
Ipsa deserit
Ad ultimum hujus usque
vitæ anhelitum,
Num derelinquit, eluat
dum spiritus,
Si forte labis quid
manet, quod expiet,
Mortali ubi solutus hoc luto ingredi
Patentem ad alta sidera adfecata viam?
Avet immo, properat cælitum inter agmina
Suaptem dixerim, Ipsa perducere
manu,
Precum gemitibus,
supplici et piaculo,
Quam genuit alma aluitque sobolem gratia …
Uberius Hodie Mater hæc
defiet pia!
Amantius precatur et
ferventius:
«Eis, Domine, ne tardet
et lux et quies,
Si nondum amica fulget immortalitas!»
Adsimus omnes,
supplicantes, cernui,
Potissimum cum sacra
fiunt Numini,
Cælestis Agni ut
profluens divus cruor
Fidelium Animas
ingementes eximat,
O dulciter quantum,
audias! Resonat
melos:
«Miti hoc in Agno spes resurgendi emicat,
Futuro in ævo, cuique amicto gratia,
Poli nitentis in beata gloria! »
Requiem!
Non intrabit in eam aliquid coinquinatum.
(Apoc., 21, 27)
Copiosa apud eum redemptio.
(Ps., 129)
Perché sei giusto, o Dio, perché sei santo,
ami che l’Alme, libere dal frale,[1]
lor nèi di colpa astergano nel pianto,
pria di salire al Regno Tuo immortale.
Nostra di cielo Religione, intanto,
che su la tomba pur distende l’ale,
di pièta e speme irradia i cuori, e ‘l canto
di nostra prece supplice a Te sale:
Dona a l’Alme, Tue figlie, o Dio, riposo
da le pene di santa espiazione,
di Gesù per il sangue prezïoso.
Presto in lor compi ‘l don di Redenzione
col lume indefettibil radïoso
de l’alma Tua beatifica visione!
(Indulg. di giorni 50. Felice, Vescovo di Alife)
Pro Sacerdotum Animabus
in Purgatorio detentis
ad Virginem Deiparam
PRECATIO.
Ordinavitin me charitatem,
(Cant. II, 4)
Vere veneranda sacerdotum dignitas
In quorum manibus, velut in utero
Virgines,
Deus incarnatur.
(S. Aug.
in Ps. 77)
Quot sumus hic, Virgo,
degentes diligis omnes,
Per Genitum Jesum nostra
quod alma Parens.
Præ omnibus at fulget
divo Tuo amore Sacerdos,
Quippe Tui similis,
mystice ubi ipse parit!
Post fatum, in justos,
Christi cum hi corporis exstent
Membra, iste haud
aliter fervidus exstat amor …[2]
Ergo quid cessas? in
pœnis respice quot sunt
Nunc exspectantes
dulce tuum auxilium
Sentiat o citius Mystarum ordo, pia Mater,
Vivens qui, ante alios,
gestiit esse Tuus!
[1] “Quelle anime sono care a Dio e, bencè Egli temporaneamente le affligga, pure ciò fa non come nemico, ma come giusto giudice ed ottimo padre, che desidera renderle eternamente beate” (Suarez, De orat. Lib. I, c. II, n. 15).
[2]
“Caritas, quae est vinculum Ecclesiæ membra uniens, non solum ad vivos se
extendit, sed etiam ad mortuos, qui in caritate decedunt. Caritas enim, quæ est vita animæ, sicut est vita
corporis, non finitur: caritas numquam excidit”. (S. Thom. Aqu. Sup. q.